آقا اجازه خسته ام از ا?ن همه فر?ب

آقا اجازه خسته ام از ا?ن همه فر?ب    از ها? و هو? مردم ا?ن شهر نا نج?ب

آقا اجازه پنجره ها سنگ گشته اند    د?وارها? سنگ? از کوچه ب? نص?ب

آقا اجازه باز به من طعنه م? زنند    عاشق ند?ده ها? پر از نفرت رق?ب

«ش?ر?ن»? وجود مرا «تلخ» م? کنند    «فرهاد»ها? ک?نه پرست پر از فر?ب . . .
??
دوست دارم که ?ک شب جمعه    صبح گردد به رسم خوش عهد?

ناگهان بشنوم زسمت حجاز    نغمه ? دلخوش انا المهد?
??
مرا با عشق خود درگ?ر کرد?    به پا?م با غمت زنج?ر کرد?

بدان دن?ا? ب? تو ه?چ باشد    دلم را از زمانه س?ر کرد?

تو با رفتن به پشت ابر ا?ّام    غروب جمعه را دلگ?ر کرد?

?ا اباصالح ادرکن? . . .
??
باز به انتظار تو جمعه غروب م?شود     اگر ب?ا?? از سفر آه چرا...